Magia pogan - takie miano nosi czynność skupienia energii życiowej
własnej lub cudzej, aby stworzyć z niej, dajmy na to kulę ognia (chyba najbardziej znane zaklęcie xD).
W królestwie Dei'neak jest ona surowo zabroniona, a każde jej użycie, nawet najmniejsze skutkuje karą śmierci.
Wedle ludu elfickiego, Dei'neakowie i inne niektóre inne rasy są zazdrosne o niemożność nagięcia otaczającej ich energii.
Niegdyś magia była zaprawdę potężną sztuką, za jej sprawą wyłaniano z oceanów wyspy, budowano całe miasta, a nawet ożywiano zmarłych, by ci znów mogli żyć wśród ukochanych osób.
Krąży wiele legend i pieśni, tworzonych przez wieki przez trubadurów. Jednak ta niesamowita wiedza przepadła w kartach historii, teraz za mistrzostwo magiczne uznaje się przegonienie burzy, czy wywołanie eksplozji kilku budynków.
Jest kilka sposobów na związanie many. Ellini używają do tego silnej woli, wyobrażając sobie zaklęcie, a następnie przenosząc je na rzeczywiste wydarzenie. Magia takowa jest ciężka do opanowania i męcząca, jednak opłacalna.
Podobnym sposobem maną kierją elfy, jednak one, poza chęciami i wyobrażeniem posługują się staroenterskim językiem, który ułatwia cały proces czarów. Elfy korzystają jedynie z własnej energii magicznej, rzadko kiedy któryś z nich wiąże cudzą.
Ostatnim ludem, który wciąż używa zaklęć są Aerabowie. Ich wiedza i zaklęcią są przekazywane tylko wybranym, zasłużonym, gdyż w masywnych bibliotekach miast można natknąć się - w dziale zamkniętym - na rytuały, które pochodzą za czasów, gdy to jeszcze magia tworzyła cuda, co wcześniej opisałem.
Podkreślam słowo zaklęcia, gdyż Aerabowie w większości używają potężnych zaklęć i rytuałów, wyznaczonych terminowo przez gwiazdy i naturę, a niźli wypowiadają czary bez przygotowania.
Tak moi drodzy, jest różnica, pomiędzy czarem, a zaklęciem, otóż czary są "jednorazowe", działają natychmiast. Są bardziej skuteczne, prostsze, ale i natychmiastowe, bez dłuższego efektu.
Zaklęcia natomiast wymagają nieco szerszej wiedzy w dziedzinie czarostwa, mają wiele zastosowań i są mniej rozmaite, niż czary. Zazwyczaj czarodzieje i czarodziejki uczą się na pamięć regułek i inkantacji - tworzenie zaklęć samemu jest niezwykle ryzykowne i trudne. Ten rodzaj magii jest o tyle praktyczny, że można je "ustawić" czasowo, określić dokładny efekt i cel zaklęcia oraz są znacznie mniej męczące.
Rytuały z kolei to zebrania zazwyczaj grupowe (zdażają się pojedyncze, szczególnie w nekromancji) magów, którzy rzucają potężne zaklęcia na cześć jakiegoś bóstwa (msza), ku własnym potrzebom (modlitwa dusz), czy w końcu wykorzystują potęgę natury (sabat).